Τα παιδιά ενθουσιάζονται από την πρώτη στιγμή που θα έρθουν σε επαφή με ένα μικρό ζώο και συνήθως στη σχολική ηλικία αρχίζουν και ζητάνε επίμονα από τους γονείς τους να πάρουν ένα στο σπίτι. Τα σκυλάκια αποτελούν την πρώτη επιλογή.
Πολλές φορές, όμως, ο ενθουσιασμός κρατάει μόνο την πρώτη στιγμή ή τις πρώτες ημέρες. Όταν συνειδητοποιεί κανείς ότι μαζί με ένα χαριτωμένο κατοικίδιο, έρχονται πολλές ευθύνες, δουλειές αλλά και κίνδυνοι, τότε ο ενθουσιασμός μειώνεται.
Αναλαμβάνοντας τις ευθύνες για το κατοικίδιο τους π.χ. φαγητό, νερό, βόλτα, καθαριότητα, τα παιδιά χρειάζεται να ξοδέψουν αρκετό χρόνο την ημέρα για το ζώο τους, παίρνοντας σίγουρα ένα σημαντικό «αντάλλαγμα».
Η συνύπαρξη ενός παιδιού με ένα ζώο είναι ευεργετική για πολλούς λόγους, τόσο σωματικούς όσο και ψυχικούς. Απλώς και μόνο με την ύπαρξή τους, τα ζώα διδάσκουν την πίστη, τη φιλία, τη συμπόνια και την ανιδιοτελή αγάπη. Συνυπάρχοντας με ένα ζώο, τα παιδιά γίνονται υπεύθυνοι άνθρωποι και ωριμάζουν πολύ, αφού αναλαμβάνουν ευθύνες, που έχουν σχέση με τις βασικές ανάγκες του ζώου. Δεν είναι τυχαίο ότι παιδιά που έχουν κατοικίδια ζώα έχουν ανεπτυγμένο αίσθημα ευθύνης και ασκούνται σωματικά περισσότερο.
Έχει επίσης παρατηρηθεί ότι τα παιδιά και κυρίως τα ντροπαλά παιδιά, που μεγαλώνουν με κατοικίδια, κερδίζουν περισσότερη αυτοπεποίθηση. Το παιδί αναπτύσσει έναν ισχυρό δεσμό με το ζωάκι και διδάσκεται έτσι την αξία της φιλίας, ενώ αισθάνεται ότι έχει έναν πιστό φίλο!
Για τα μεγαλύτερα παιδιά, το να βγάλουν βόλτα το σκυλάκι, είναι μια καλή αφορμή για άσκηση, ενώ για τα μικρότερα είναι μια ευκαιρία για παιχνίδι. Παρόλο, όμως, που η ιδιοκτησία ενός κατοικίδιου έχει πολλά οφέλη για τα παιδιά, οι γονείς χρειάζεται να τους δείξουν πώς να συμπεριφέρονται σωστά στα ζώα, έτσι ώστε η σχέση τους να είναι ασφαλής και ευχάριστη για όλους (ανθρώπους και ζώα).
Μερικές οικογένειες έχουν κατοικίδια (συνήθως σκύλο ή γάτα) πριν από τη γέννηση του παιδιού τους. Δεν είναι λίγοι, λοιπόν, αυτοί που πανικοβάλλονται ακούγοντας ότι υπάρχει κίνδυνος για μολύνσεις κι έτσι διώχνουν τα κατοικίδια από το σπίτι, δίνοντας τα σε γνωστούς και φίλους.
Δεν υπάρχει λόγος για πανικό. Αν το παιδί σας δεν παρουσιάζει προβλήματα υγείας, τότε δεν υπάρχει κανένας λόγος για μια τέτοια αντίδραση. Με τη σωστή ενημέρωση από τον κτηνίατρο και τη λήψη σωστών μέτρων προφύλαξης (όπως η διατήρηση της καθαριότητας), το παιδί και το κατοικίδιο μπορούν να συμβιώσουν αρμονικά, συνήθως με ευεργετικά αποτελέσματα για το παιδί.
Η ηλικία, λοιπόν, είναι κάτι το τελείως σχετικό, αλλά επειδή το παιδί χρειάζεται κάποιο βαθμό υπευθυνότητας για να μπορέσει να αναλάβει επιτυχώς κάποιες ευθύνες για το κατοικίδιο του, συστήνεται ως ενδεικτική ηλικία, αυτή των 3 ετών και άνω.
Αν έχετε την επιλογή, ίσως είναι επίσης καλύτερο να αρχίσει το παιδί να ασχολείται με κάποιο μικρό ζώο, αντί να αναλάβει «μεγαλύτερες» ευθύνες, όπως π.χ. αυτές που έχει ένας σκύλος.
Παρακάτω ακολουθούν ορισμένες συμβουλές για την ιδανική συμβίωση για παιδιά και κατοικίδια:
Όμως, σε κάθε περίπτωση, πρέπει να είστε προσεκτικοί, ειδικά με τα μικρά παιδιά, τα οποία θα πρέπει να μάθουν από νωρίς μερικούς απλούς κανόνες, όπως:
Η απόκτηση κατοικίδιου αποτελεί μια απόφαση που απαιτεί ώριμη σκέψη και δέσμευση. Οι γονείς διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στην επιτυχία αυτής της διαδικασίας. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η απόφαση να εντάξετε ένα ακόμη μέλος στην οικογένειά, δεν είναι καθόλου απλή. Ένα κατοικίδιο ζωάκι έχει ανάγκες που δεν μπορούμε να ικανοποιούμε μόνο όταν μας βολεύει. Αν όλα τα μέλη της οικογένειας απουσιάζουν πολλές ώρες την ημέρα από το σπίτι, ίσως δεν είναι καλή ιδέα να αποκτήσετε ζωάκι. Δεν αρκεί να αφήσουμε νερό και φαγητό, το κατοικίδιό μας δεν είναι ένα παιχνίδι, είναι ένα μέλος της οικογένειας που χρειάζεται φροντίδα, αγάπη και συντροφιά.